23. Ένας υπέροχος άνθρωπος
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ:
Ο Καικίνας Παίτος, ο σύζυγος της Αρρίας, ήταν άρρωστος, άρρωστος ήταν και ο γιος τους. Ο γιος τους πέθανε. Η Άρρια ετοίμασε την κηδεία με τέτοιο τρόπο, ώστε να αγνοείται από τον σύζυγο· όχι μόνο αυτό αλλά κάθε φορά, που εκείνη έμπαινε στην κρεβατοκάμαρα του συζύγου, προσποιούνταν ότι ο γιος τους ζούσε, και στον σύζυγο που ρωτούσε συχνά, τι έκανε το παιδί, απαντούσε: «Κοιμήθηκε καλά, έφαγε με όρεξη». Τελικά, όταν τα δάκρυά της, που για πολύ χρόνο συγκρατούσε, την νικούσαν και ξέσπαγαν, έβγαινε έξω· τότε παραδινόταν στην θλίψη και μετά από λίγο επέστρεφε με στεγνά μάτια.
Ο Σκριβωνιανός, στασίασε στην Ιλλυρία, εναντίον του Κλαύδιου· ο Παίτος είχε πάει με το μέρος του, και αφού ο Σκριβωνιανός σκοτώθηκε, τον οδηγούσαν σιδηροδέσμιο στην Ρώμη. Επρόκειτο να ανέβει στο πλοίο· η Άρρια παρακαλούσε τους στρατιώτες να επιβιβαστεί μαζί του. Δεν τα κατάφερε: νοίκιασε ψαράδικο πλοιάριο και ακολούθησε το τεράστιο πλοίο
Ο Καικίνας Παίτος, ο σύζυγος της Αρρίας, ήταν άρρωστος, άρρωστος ήταν και ο γιος τους. Ο γιος τους πέθανε. Η Άρρια ετοίμασε την κηδεία με τέτοιο τρόπο, ώστε να αγνοείται από τον σύζυγο· όχι μόνο αυτό αλλά κάθε φορά, που εκείνη έμπαινε στην κρεβατοκάμαρα του συζύγου, προσποιούνταν ότι ο γιος τους ζούσε, και στον σύζυγο που ρωτούσε συχνά, τι έκανε το παιδί, απαντούσε: «Κοιμήθηκε καλά, έφαγε με όρεξη». Τελικά, όταν τα δάκρυά της, που για πολύ χρόνο συγκρατούσε, την νικούσαν και ξέσπαγαν, έβγαινε έξω· τότε παραδινόταν στην θλίψη και μετά από λίγο επέστρεφε με στεγνά μάτια.
Ο Σκριβωνιανός, στασίασε στην Ιλλυρία, εναντίον του Κλαύδιου· ο Παίτος είχε πάει με το μέρος του, και αφού ο Σκριβωνιανός σκοτώθηκε, τον οδηγούσαν σιδηροδέσμιο στην Ρώμη. Επρόκειτο να ανέβει στο πλοίο· η Άρρια παρακαλούσε τους στρατιώτες να επιβιβαστεί μαζί του. Δεν τα κατάφερε: νοίκιασε ψαράδικο πλοιάριο και ακολούθησε το τεράστιο πλοίο
ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ:
1.ut ignoraretur a marito»: δευτερεύουσα επιρρηματική συμπερασματική πρόταση, ως επιρρηματικό προσδιορισμός στο ρήμα της κύριας πρότασης paravit. Εισάγεται με τον συμπερασματικό σύνδεσμο ut, ενώ στην κύρια υπάρχει το τροπικό επίρρημα ita, που προοικονομεί την παρουσία της συμπερασματικής πρότασης. Εκφέρεται με υποτακτική για να δηλωθεί το αποτέλεσμα που στα λατινικά θεωρείται υποκειμενική κατάσταση, και ακολουθεί τους κανόνες ιδιόμορφης ακολουθίας των χρόνων: δηλ. με υποτακτική παρατατικού μετά από ρήμα εξάρτησης ιστορικού χρόνου (paravit) χρόνου υπερσυντελίκου) για το παρελθόν Το αποτέλεσμα είναι ιδωμένο τη στιγμή που εμφανίζεται στη συνείδηση του ομιλητή (συγχρονισμός κύριας και δευτερεύουσας) και όχι τη στιγμή της πιθανής πραγματοποίησής του.
2. «cum illa.....intraverat» δευτερεύουσα επιρρηματική χρονική πρόταση, ως επιρρηματικός προσδιορισμός στο ρήμα της κύριας πρότασης simulabat. Εισάγεται με τον επαναληπτικό, χρονικό σύνδεσμο cum για να δηλωθεί η αόριστη επανάληψη. Εκφέρεται με οριστική υπερσυντελίκου, μετά από οριστική παρατατικού για να δηλωθεί η αόριστη επανάληψη στο παρελθόν.
3.«quid ageret puer» δευτερεύουσα ουσιαστική πλάγια ερωτηματική πρόταση, μερικής αγνοίας. Εισάγεται με την ερωτηματική αντωνυμία ουδετέρου γένους quid. Εκφέρεται με υποτακτική για να δηλωθεί υποκειμενική κατάσταση και ακολουθεί τους κανόνες ακολουθίας των χρόνων: δηλ. με υποτακτική παρατατικού μετά από ρηματικό τύπο (interroganti) που εξαρτάται από ρήμα ιστορικού χρόνου (respondebat) για το σύγχρονο στο παρελθόν. Η πρόταση λειτουργεί ως αντικείμενο στην επιθετική μετοχή interroganti.
4. «cum lacrimae........vincerent prorumpentque»: δευτερεύουσες επιρρηματικές χρονικές προτάσεις που συνδέονται παρατακτικά με τον συμπλεκτικό σύνδεσμο que, και λειτουργούν ως επιρρηματικοί προσδιορισμοί στο ρήμα της κύριας πρότασης egrediebatur. Εισάγονται με τον ιστορικό-διηγηματικό σύνδεσμο cum για να δηλωθεί η βαθύτερη σχέση μεταξύ κύριας και δευτερεύουσας, μια σχέση αιτίας (δευτερεύουσα πρόταση) και αιτιατού (κύρια πρόταση), και να περιγραφεί η χρονική ευκαιρία ή οι χρονικές περιστάσεις στο πλαίσιο των οποίων συντελείται η πράξη της κύριας πρότασης. Εκφέρονται με υποτακτική για να δηλωθεί μια υποκειμενική κατάσταση, χρόνου παρατατικού μετά από ρήμα εξάρτησης ιστορικού χρόνου για το σύγχρονο στο παρελθόν.
5. «ut simul imponeretur»: δευτερεύουσα ονοματική βουλητική πρόταση. Εισάγεται με τον βουλητικό σύνδεσμο ut. Εκφέρεται με υποτακτική γιατί δηλώνει κάτι το επιθυμητό και ακολουθεί τους κανόνες ιδιόμορφης ακολουθίας των χρόνων, καθώς η επιθυμία αντιμετωπίζεται τη στιγμή που διαμορφώνεται στη συνείδηση του ομιλητή (συγχρονισμός κύριας και δευτερεύουσας) και όχι τη στιγμή της πιθανής πραγματοποίησής της. Πρόκειται για υποτακτική παρατατικού μετά από ρήμα εξάρτησης ιστορικού χρόνου (παρατατικού) για το παρελθόν. Λειτουργεί ως αντικείμενο του ρήματος της κύριας πρότασης orabat.
1.ut ignoraretur a marito»: δευτερεύουσα επιρρηματική συμπερασματική πρόταση, ως επιρρηματικό προσδιορισμός στο ρήμα της κύριας πρότασης paravit. Εισάγεται με τον συμπερασματικό σύνδεσμο ut, ενώ στην κύρια υπάρχει το τροπικό επίρρημα ita, που προοικονομεί την παρουσία της συμπερασματικής πρότασης. Εκφέρεται με υποτακτική για να δηλωθεί το αποτέλεσμα που στα λατινικά θεωρείται υποκειμενική κατάσταση, και ακολουθεί τους κανόνες ιδιόμορφης ακολουθίας των χρόνων: δηλ. με υποτακτική παρατατικού μετά από ρήμα εξάρτησης ιστορικού χρόνου (paravit) χρόνου υπερσυντελίκου) για το παρελθόν Το αποτέλεσμα είναι ιδωμένο τη στιγμή που εμφανίζεται στη συνείδηση του ομιλητή (συγχρονισμός κύριας και δευτερεύουσας) και όχι τη στιγμή της πιθανής πραγματοποίησής του.
2. «cum illa.....intraverat» δευτερεύουσα επιρρηματική χρονική πρόταση, ως επιρρηματικός προσδιορισμός στο ρήμα της κύριας πρότασης simulabat. Εισάγεται με τον επαναληπτικό, χρονικό σύνδεσμο cum για να δηλωθεί η αόριστη επανάληψη. Εκφέρεται με οριστική υπερσυντελίκου, μετά από οριστική παρατατικού για να δηλωθεί η αόριστη επανάληψη στο παρελθόν.
3.«quid ageret puer» δευτερεύουσα ουσιαστική πλάγια ερωτηματική πρόταση, μερικής αγνοίας. Εισάγεται με την ερωτηματική αντωνυμία ουδετέρου γένους quid. Εκφέρεται με υποτακτική για να δηλωθεί υποκειμενική κατάσταση και ακολουθεί τους κανόνες ακολουθίας των χρόνων: δηλ. με υποτακτική παρατατικού μετά από ρηματικό τύπο (interroganti) που εξαρτάται από ρήμα ιστορικού χρόνου (respondebat) για το σύγχρονο στο παρελθόν. Η πρόταση λειτουργεί ως αντικείμενο στην επιθετική μετοχή interroganti.
4. «cum lacrimae........vincerent prorumpentque»: δευτερεύουσες επιρρηματικές χρονικές προτάσεις που συνδέονται παρατακτικά με τον συμπλεκτικό σύνδεσμο que, και λειτουργούν ως επιρρηματικοί προσδιορισμοί στο ρήμα της κύριας πρότασης egrediebatur. Εισάγονται με τον ιστορικό-διηγηματικό σύνδεσμο cum για να δηλωθεί η βαθύτερη σχέση μεταξύ κύριας και δευτερεύουσας, μια σχέση αιτίας (δευτερεύουσα πρόταση) και αιτιατού (κύρια πρόταση), και να περιγραφεί η χρονική ευκαιρία ή οι χρονικές περιστάσεις στο πλαίσιο των οποίων συντελείται η πράξη της κύριας πρότασης. Εκφέρονται με υποτακτική για να δηλωθεί μια υποκειμενική κατάσταση, χρόνου παρατατικού μετά από ρήμα εξάρτησης ιστορικού χρόνου για το σύγχρονο στο παρελθόν.
5. «ut simul imponeretur»: δευτερεύουσα ονοματική βουλητική πρόταση. Εισάγεται με τον βουλητικό σύνδεσμο ut. Εκφέρεται με υποτακτική γιατί δηλώνει κάτι το επιθυμητό και ακολουθεί τους κανόνες ιδιόμορφης ακολουθίας των χρόνων, καθώς η επιθυμία αντιμετωπίζεται τη στιγμή που διαμορφώνεται στη συνείδηση του ομιλητή (συγχρονισμός κύριας και δευτερεύουσας) και όχι τη στιγμή της πιθανής πραγματοποίησής της. Πρόκειται για υποτακτική παρατατικού μετά από ρήμα εξάρτησης ιστορικού χρόνου (παρατατικού) για το παρελθόν. Λειτουργεί ως αντικείμενο του ρήματος της κύριας πρότασης orabat.
O ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ CUM
Ο χρονικός σύνδεσμος cum, διακρίνεται σε: α) επαναληπτικό β) αντίστροφο, γ) ιστορικό-διηγηματικό.
Ο επαναληπτικός cum: Η χρονική πρόταση που εισάγεται με τον επαναληπτικό cum, δηλώνει αόριστη επανάληψη σε:
α) παρόν-μέλλον: όταν στην χρονική πρόταση ο cum συνοδεύεται από οριστική ενεστώτα ή παρακειμένου και στην πρόταση εξάρτησης έχουμε οριστική ενεστώτα.
β) παρελθόν: όταν στην χρονική πρόταση ο cum συνοδεύεται από οριστική παρατατικού ή υπερσυντελίκου και στην πρόταση εξάρτησης έχουμε οριστική παρατατικού.
Ο αντίστροφος cum: H χρονική πρόταση που εισάγεται με τον αντίστροφο cum, εκφράζει άμεση ακολουθία δύο γεγονότων ή ξαφνικό συμβάν και η λογική σχέση ανάμεσα στην χρονική πρόταση και την πρόταση εξάρτησης εμφανίζεται αντίστροφη. Δηλαδή, η χρονική πρόταση περιέχει το κύριο νόημα ενώ η πρόταση εξάρτησης περιέχει το δευτερεύον νόημα. Ο αντίστροφος cum συνοδεύεται από οριστική ιστορικού ενεστώτα ή οριστική παρακειμένου και στην πρόταση εξάρτησης έχουμε οριστική παρατατικού.
Σημείωση: 1) συνήθως στην χρονική πρόταση έχουμε τα επιρρήματα repenter, subito, interium, interea και στην πρόταση εξάρτησης τα επιρρήματα iam, vix, vixdum, nondum, aegre. 2) οι φράσεις cum interium και cum tamen/quidem/interea, εισάγουν πρόταση χρονική, της οποίας το περιεχόμενο συντελείται συγχρόνως με το περιεχόμενο της πρότασης εξάρτησης.
Ο ιστορικός-διηγηματικός cum: H χρονική πρόταση που εισάγεται με τον ιστορικό- διηγηματικό σύνδεσμο cum, περιγράφει την χρονική ευκαιρία ή τις χρονικές περιστάσεις, στο πλαίσιο των οποίων συμβαίνει ως αιτιατό η πράξη της πρότασης εξάρτησης. Ο ιστορικός-διηγηματικός cum συνοδεύεται με υποτακτική παρατατικού για να δηλωθεί το σύγχρονο στο παρελθόν και με υποτακτική υπερσυντελίκου για να δηλωθεί το προτερόχρονο ή την αόριστη επανάληψη στο παρελθόν.
Ο χρονικός σύνδεσμος cum, διακρίνεται σε: α) επαναληπτικό β) αντίστροφο, γ) ιστορικό-διηγηματικό.
Ο επαναληπτικός cum: Η χρονική πρόταση που εισάγεται με τον επαναληπτικό cum, δηλώνει αόριστη επανάληψη σε:
α) παρόν-μέλλον: όταν στην χρονική πρόταση ο cum συνοδεύεται από οριστική ενεστώτα ή παρακειμένου και στην πρόταση εξάρτησης έχουμε οριστική ενεστώτα.
β) παρελθόν: όταν στην χρονική πρόταση ο cum συνοδεύεται από οριστική παρατατικού ή υπερσυντελίκου και στην πρόταση εξάρτησης έχουμε οριστική παρατατικού.
Ο αντίστροφος cum: H χρονική πρόταση που εισάγεται με τον αντίστροφο cum, εκφράζει άμεση ακολουθία δύο γεγονότων ή ξαφνικό συμβάν και η λογική σχέση ανάμεσα στην χρονική πρόταση και την πρόταση εξάρτησης εμφανίζεται αντίστροφη. Δηλαδή, η χρονική πρόταση περιέχει το κύριο νόημα ενώ η πρόταση εξάρτησης περιέχει το δευτερεύον νόημα. Ο αντίστροφος cum συνοδεύεται από οριστική ιστορικού ενεστώτα ή οριστική παρακειμένου και στην πρόταση εξάρτησης έχουμε οριστική παρατατικού.
Σημείωση: 1) συνήθως στην χρονική πρόταση έχουμε τα επιρρήματα repenter, subito, interium, interea και στην πρόταση εξάρτησης τα επιρρήματα iam, vix, vixdum, nondum, aegre. 2) οι φράσεις cum interium και cum tamen/quidem/interea, εισάγουν πρόταση χρονική, της οποίας το περιεχόμενο συντελείται συγχρόνως με το περιεχόμενο της πρότασης εξάρτησης.
Ο ιστορικός-διηγηματικός cum: H χρονική πρόταση που εισάγεται με τον ιστορικό- διηγηματικό σύνδεσμο cum, περιγράφει την χρονική ευκαιρία ή τις χρονικές περιστάσεις, στο πλαίσιο των οποίων συμβαίνει ως αιτιατό η πράξη της πρότασης εξάρτησης. Ο ιστορικός-διηγηματικός cum συνοδεύεται με υποτακτική παρατατικού για να δηλωθεί το σύγχρονο στο παρελθόν και με υποτακτική υπερσυντελίκου για να δηλωθεί το προτερόχρονο ή την αόριστη επανάληψη στο παρελθόν.
ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΗΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑΣ ΤΩΝ ΧΡΟΝΩΝ
Στα λατινικά κάποιες από τις δευτερεύουσες προτάσεις εκφέρονται με υποτακτική και βρίσκονται σε άμεση εξάρτηση από το χρόνο του ρήματος της κύριας πρότασης. Πιο συγκεκριμένα έχουμε τον παρακάτω πίνακα:
ΧΡΟΝΟΣ ΚΥΡΙΑΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗ ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΥΣΑΣ ΔΗΛΩΝΕΙ
Αρκτικός Ενεστώτας Σύγχρονο
Ιστορικός Παρατατικός
Αρκτικός Παρακείμενος
Ιστορικός Υπερσυντέλικος Προτερόχρονο
Αρκτικός Ενεστώτας Περιφραστικής Συζυγίας Υστερόχρονο
Ιστορικός Παρατατικός Περιφραστικής Συζυγίας
=> Η μετοχή του μέλλοντα με το ρήμα sum σχηματίζουν την ενεργητική περιφραστική συζυγία, για να εκφραστεί μια επικείμενη πράξη, αναπόφευκτο γεγονός κ.λ.π.
praesens: amaturus-a-um sum, es, est.....
imperfectum: amaturus-a-um eram, eras erat......
futurum: amaturus-a-um, ero, eris erit........
perfectum: amaturus-a-um fui, fuisti, fuit......
plusquamperfectum: amaturus-a-um fueram, fueras, fuerat......
futurum exactum: amaturus-a-um fuero, fueris, fuerit
Στα λατινικά κάποιες από τις δευτερεύουσες προτάσεις εκφέρονται με υποτακτική και βρίσκονται σε άμεση εξάρτηση από το χρόνο του ρήματος της κύριας πρότασης. Πιο συγκεκριμένα έχουμε τον παρακάτω πίνακα:
ΧΡΟΝΟΣ ΚΥΡΙΑΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗ ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΥΣΑΣ ΔΗΛΩΝΕΙ
Αρκτικός Ενεστώτας Σύγχρονο
Ιστορικός Παρατατικός
Αρκτικός Παρακείμενος
Ιστορικός Υπερσυντέλικος Προτερόχρονο
Αρκτικός Ενεστώτας Περιφραστικής Συζυγίας Υστερόχρονο
Ιστορικός Παρατατικός Περιφραστικής Συζυγίας
=> Η μετοχή του μέλλοντα με το ρήμα sum σχηματίζουν την ενεργητική περιφραστική συζυγία, για να εκφραστεί μια επικείμενη πράξη, αναπόφευκτο γεγονός κ.λ.π.
praesens: amaturus-a-um sum, es, est.....
imperfectum: amaturus-a-um eram, eras erat......
futurum: amaturus-a-um, ero, eris erit........
perfectum: amaturus-a-um fui, fuisti, fuit......
plusquamperfectum: amaturus-a-um fueram, fueras, fuerat......
futurum exactum: amaturus-a-um fuero, fueris, fuerit
ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΥΣΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ: ΟΙ ΑΝΑΦΟΡΙΚΕΣ
Είδη:1) Επιθετικές αναφορικές
2) Ουσιαστικές/ονοματικές αναφορικές
3) Επιρρηματικές αναφορικές
Οι αναφορικές επιθετικές προτάσεις είναι είτε:
α) προσδιοριστικές αν προσδιορίζουν μια συγκεκριμένη λέξη είτε
β) προσθετικές αν προσδιορίζουν όλο το περιεχόμενο μιας πρότασης.
Εισάγονται: με αναφορικές αντωνυμίες ή αναφορικά επιρρήματα.
Εκφέρονται: οι αναφορικές προσδιοριστικές με οριστική ή υποτακτική σε περίπτωση που έλκονται από μια άλλη υποτακτική και οι αναφορικές προσθετικές με οριστική.
Οι αναφορικές ουσιαστικές προτάσεις ισοδυναμούν με ουσιαστικά που θεωρούνται είτε υποκείμενα ή αντικείμενα ρημάτων ή ρηματικών τύπων είτε επεξηγήσεις σε δεικτικές αντωνυμίες.
Εισάγονται: με αναφορικές αντωνυμίες ή αναφορικά επιρρήματα και
εκφέρονται με οριστική για να δηλωθεί το πραγματικό.
Οι αναφορικές επιρρηματικές προτάσεις είναι αναφορικές -τελικές, -συμπερασματικές, -αιτιολογικές, -υποθετικές, -παραχωρητικές ή εναντιωματικές.
Εισάγονται: με αναφορικές αντωνυμίες ή αναφορικά επιρρήματα.
Εκφέρονται: με τις εγκλίσεις που εκφέρονται και οι αντίστοιχες επιρρηματικές προτάσεις.
=> Σημείωση: Στην αρχή περιόδου ή ημιπεριόδου αν δεν υπάρχει άλλη κύρια πρόταση, η αναφορική αντωνυμία ή το αναφορικό επίρρημα εισάγουν κύρια πρόταση και ισοδυναμούν με δεικτική αντωνυμία.
Είδη:1) Επιθετικές αναφορικές
2) Ουσιαστικές/ονοματικές αναφορικές
3) Επιρρηματικές αναφορικές
Οι αναφορικές επιθετικές προτάσεις είναι είτε:
α) προσδιοριστικές αν προσδιορίζουν μια συγκεκριμένη λέξη είτε
β) προσθετικές αν προσδιορίζουν όλο το περιεχόμενο μιας πρότασης.
Εισάγονται: με αναφορικές αντωνυμίες ή αναφορικά επιρρήματα.
Εκφέρονται: οι αναφορικές προσδιοριστικές με οριστική ή υποτακτική σε περίπτωση που έλκονται από μια άλλη υποτακτική και οι αναφορικές προσθετικές με οριστική.
Οι αναφορικές ουσιαστικές προτάσεις ισοδυναμούν με ουσιαστικά που θεωρούνται είτε υποκείμενα ή αντικείμενα ρημάτων ή ρηματικών τύπων είτε επεξηγήσεις σε δεικτικές αντωνυμίες.
Εισάγονται: με αναφορικές αντωνυμίες ή αναφορικά επιρρήματα και
εκφέρονται με οριστική για να δηλωθεί το πραγματικό.
Οι αναφορικές επιρρηματικές προτάσεις είναι αναφορικές -τελικές, -συμπερασματικές, -αιτιολογικές, -υποθετικές, -παραχωρητικές ή εναντιωματικές.
Εισάγονται: με αναφορικές αντωνυμίες ή αναφορικά επιρρήματα.
Εκφέρονται: με τις εγκλίσεις που εκφέρονται και οι αντίστοιχες επιρρηματικές προτάσεις.
=> Σημείωση: Στην αρχή περιόδου ή ημιπεριόδου αν δεν υπάρχει άλλη κύρια πρόταση, η αναφορική αντωνυμία ή το αναφορικό επίρρημα εισάγουν κύρια πρόταση και ισοδυναμούν με δεικτική αντωνυμία.
ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΕΣ ΙΔΙΟΜΟΡΦΙΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟΥ:
Η έκφραση quin immo: εισάγει κύρια πρόταση
In partibus: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός του τόπου (της κοινωνίας, κατάστασης -in+ αφαιρετική) στο ρήμα fuerat.
Paulo post siccis oculis:
paulo: απρόθετη αφαιρετική του μέτρου ή της διαφορά μετά το χρονικό επίρρημα post. Λειτουργεί ως επιρρηματικός προσδιορισμός στο ρήμα redibat.
Post: επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ρήμα redibat.
Oculis: απρόθετη αφαιρετική του τρόπου, ως επιρρηματικός προσδιορισμός στο ρήμα redibat.
Siccis: κατηγορηματικός προσδιορισμός στο oculis.
Η έκφραση quin immo: εισάγει κύρια πρόταση
In partibus: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός του τόπου (της κοινωνίας, κατάστασης -in+ αφαιρετική) στο ρήμα fuerat.
Paulo post siccis oculis:
paulo: απρόθετη αφαιρετική του μέτρου ή της διαφορά μετά το χρονικό επίρρημα post. Λειτουργεί ως επιρρηματικός προσδιορισμός στο ρήμα redibat.
Post: επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ρήμα redibat.
Oculis: απρόθετη αφαιρετική του τρόπου, ως επιρρηματικός προσδιορισμός στο ρήμα redibat.
Siccis: κατηγορηματικός προσδιορισμός στο oculis.
ΤΕΤΑΡΤΗ ΚΛΙΣΗ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΩΝ
1) Περιλαμβάνει ουσιαστικά και από τα τρία γένη. Τα αρσενικα έχουν κατάληξη σε -us (θηλυκά είναι domus, manus,) ενώ τα ουδέτερα σε -u.
2) Την δοτική του ενικού τα αρσενικα σε -us, έχουν δύο καταλήξεις -u, -ui.
SINGULARIS
NOMINATIVUS fruct-us corn-u
GENETIVUS fruct-us corn-us
DATIVUS fruct-ui fruct-u corn-ui
ACCUSATIVUS fruct-um corn-u
VOCATIVUS fruct-us corn-u
ABLATIVUS fruct-u corn-u
PLURALIS
NOMINATIVUS fruct-us corn-ua
GENETIVUS fruct-uum corn-uum
DATIVUS fruct-ibus corn-ibus
ACCUSATIVUS fruct-us corn-ua
VOCATIVUS fruct-us corn-ua
ABLATIVUS fruct-ibus corn-ibus
Το θηλυκό domus είναι ανώμαλο και κλίνεται ως εξής:
SINGULARIS PLURALIS
NOMINATIVUS dom-us dom-us
GENETIVUS dom-us dom-uum dom-orum
DATIVUS dom-ui dom-ibus
ACCUSATIVUS dom-um dom-os
VOCATIVUS dom-us dom-us
ABLATIVUS dom-o dom-ibus
1) Περιλαμβάνει ουσιαστικά και από τα τρία γένη. Τα αρσενικα έχουν κατάληξη σε -us (θηλυκά είναι domus, manus,) ενώ τα ουδέτερα σε -u.
2) Την δοτική του ενικού τα αρσενικα σε -us, έχουν δύο καταλήξεις -u, -ui.
SINGULARIS
NOMINATIVUS fruct-us corn-u
GENETIVUS fruct-us corn-us
DATIVUS fruct-ui fruct-u corn-ui
ACCUSATIVUS fruct-um corn-u
VOCATIVUS fruct-us corn-u
ABLATIVUS fruct-u corn-u
PLURALIS
NOMINATIVUS fruct-us corn-ua
GENETIVUS fruct-uum corn-uum
DATIVUS fruct-ibus corn-ibus
ACCUSATIVUS fruct-us corn-ua
VOCATIVUS fruct-us corn-ua
ABLATIVUS fruct-ibus corn-ibus
Το θηλυκό domus είναι ανώμαλο και κλίνεται ως εξής:
SINGULARIS PLURALIS
NOMINATIVUS dom-us dom-us
GENETIVUS dom-us dom-uum dom-orum
DATIVUS dom-ui dom-ibus
ACCUSATIVUS dom-um dom-os
VOCATIVUS dom-us dom-us
ABLATIVUS dom-o dom-ibus
YΠΟΤΑΚΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΥ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΕΣΩΝ ΡΗΜΑΤΩΝ
Στα λατινικά αντίθετα από ότι στα αρχαία ο παρατατικός διαθέτει υποτακτική έγκλιση. Σχηματίζεται προσθέτοντας στο απαρέμφατο ενεστώτα τις καταλήξεις τις κάθε φωνής.
ΚΛΙΣΗ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΥ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΩΝ ΡΗΜΑΤΩΝ
SINGULARIS
α΄προσ. amare-m delere-m legere-m audire-m
β΄προσ. amare-s delere-s legere-s audire-s
γ΄προσ. amare-t delere-t legere-t audire-t
PLURALIS
α΄προσ. amare-mus delere-mus legere-mus audire-mus
β΄προσ. amare-tis delere-tis legere-tis audire-tis
γ΄προσ. amare-nt delere-nt legere-nt audire-nt
ΚΛΙΣΗ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΥ ΠΑΘΗΤΙΚΩΝ ΡΗΜΑΤΩΝ
SINGULARIS
α΄προσ. amare-r delere-r legere-r audire-r
β΄προσ. amare-ris (-re) delere-ris(-re) legere-ris (-re) audire-ris (re)
γ΄προσ. amare-tur delere-tur legere-tur audire-tur
PLURALIS
α΄προσ. amare-mur delere-mur legere-mur audire-mur
β΄προσ. amare-mini delere-mini legere-mini audire-mini
γ΄προσ. amare-ntur delere-ntur legere-ntur audiere-ntur
ΚΛΙΣΗ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΥ ΤΟΥ ΡΗΜΑΤΟΣ sum
SINGULARIS PLURALIS
α΄προσ. esse-m esse-mus
β΄προσ. esse-s esse-tis
γ΄προσ. esse-t esse-nt
Στα λατινικά αντίθετα από ότι στα αρχαία ο παρατατικός διαθέτει υποτακτική έγκλιση. Σχηματίζεται προσθέτοντας στο απαρέμφατο ενεστώτα τις καταλήξεις τις κάθε φωνής.
ΚΛΙΣΗ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΥ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΩΝ ΡΗΜΑΤΩΝ
SINGULARIS
α΄προσ. amare-m delere-m legere-m audire-m
β΄προσ. amare-s delere-s legere-s audire-s
γ΄προσ. amare-t delere-t legere-t audire-t
PLURALIS
α΄προσ. amare-mus delere-mus legere-mus audire-mus
β΄προσ. amare-tis delere-tis legere-tis audire-tis
γ΄προσ. amare-nt delere-nt legere-nt audire-nt
ΚΛΙΣΗ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΥ ΠΑΘΗΤΙΚΩΝ ΡΗΜΑΤΩΝ
SINGULARIS
α΄προσ. amare-r delere-r legere-r audire-r
β΄προσ. amare-ris (-re) delere-ris(-re) legere-ris (-re) audire-ris (re)
γ΄προσ. amare-tur delere-tur legere-tur audire-tur
PLURALIS
α΄προσ. amare-mur delere-mur legere-mur audire-mur
β΄προσ. amare-mini delere-mini legere-mini audire-mini
γ΄προσ. amare-ntur delere-ntur legere-ntur audiere-ntur
ΚΛΙΣΗ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΤΑΤΙΚΟΥ ΤΟΥ ΡΗΜΑΤΟΣ sum
SINGULARIS PLURALIS
α΄προσ. esse-m esse-mus
β΄προσ. esse-s esse-tis
γ΄προσ. esse-t esse-nt
ΚΛΙΣΗ ΔΕΙΚΤΙΚΗΣ ΑΝΤΩΝΥΜΙΑΣ ille-illa-illud
SINGULARIS
NOMINATIVUS ille illa illud
GENETIVUS illius illius illius
DATIVUS illi illi illi
ACCUSATIVUS illum illam illud
ABLATIVUS illo illa illo
PLURALIS
NOMINATIVUS illi illae illa
GENETIVUS illorum illarum illorum
DATIVUS illis illis illis
ACCUSATIVUS illos illas illa
ABLATIVUS illis illis illis
SINGULARIS
NOMINATIVUS ille illa illud
GENETIVUS illius illius illius
DATIVUS illi illi illi
ACCUSATIVUS illum illam illud
ABLATIVUS illo illa illo
PLURALIS
NOMINATIVUS illi illae illa
GENETIVUS illorum illarum illorum
DATIVUS illis illis illis
ACCUSATIVUS illos illas illa
ABLATIVUS illis illis illis
ΚΤΗΤΙΚΕΣ ΑΝΤΩΝΥΜΙΕΣ
Κλίνονται όπως τα δευτερόκλιτα επίθετα, με την διαφορά ότι η προσωπική αντωνυμία του πρώτου προσώπου έχει κλητική mi ή meus.
meus-a-um =δικός μου, δική μου, δικό μου
noster-ra-rum= δικός μας, δική μας δικό μας
tuus-a-um= δικός του, δική του, δικό του
vester-ra-rum= δικός τους, δική τους, δικό τους
suus-a-um= δικός του, δική του, δικό του
δικός των, δική των, δικό των
=> Οι παραπάνω αντωνυμίες εκτός από την κτήση εκφράζουν αυτοπάθεια (ευθεία=όταν αναφέρονται στο υποκείμενο της πρότασης στην οποία βρίσκονται ή πλάγια όταν αναφέρονται στο υποκείμενο της κύριας πρότασης αν βρίσκονται σε δευτερεύουσα). Στο τρίτο πρόσωπο μπορεί να εκφραστεί κτήση χωρίς αυτοπάθεια αν χρησιμοποιήσουμε την αντωνυμία eius-a-um.
Κλίνονται όπως τα δευτερόκλιτα επίθετα, με την διαφορά ότι η προσωπική αντωνυμία του πρώτου προσώπου έχει κλητική mi ή meus.
meus-a-um =δικός μου, δική μου, δικό μου
noster-ra-rum= δικός μας, δική μας δικό μας
tuus-a-um= δικός του, δική του, δικό του
vester-ra-rum= δικός τους, δική τους, δικό τους
suus-a-um= δικός του, δική του, δικό του
δικός των, δική των, δικό των
=> Οι παραπάνω αντωνυμίες εκτός από την κτήση εκφράζουν αυτοπάθεια (ευθεία=όταν αναφέρονται στο υποκείμενο της πρότασης στην οποία βρίσκονται ή πλάγια όταν αναφέρονται στο υποκείμενο της κύριας πρότασης αν βρίσκονται σε δευτερεύουσα). Στο τρίτο πρόσωπο μπορεί να εκφραστεί κτήση χωρίς αυτοπάθεια αν χρησιμοποιήσουμε την αντωνυμία eius-a-um.
ΚΛΙΣΗ ΕΠΙΘΕΤΩΝ
Τα επίθετα της λατινικής κλίνονται κατά τις τρεις πρώτες πτώσεις. Υπάρχουν τρικατάληκτα επίθετα (δηλαδή έχουν διαφορετική κατάληξη σε κάθε γένος), τα οποία κλίνονται ανάλογα με την δεύτερη, πρώτη και τρίτη κλίση. Επίσης υπάρχουν δικατάληκτα (έχουν όμοιους τύπους σε αρσενικό και θηλυκό αλλά διαφέρει το ουδέτερο) και μονοκατάληκτα (έχουν τα τρία γένη κοινά), τα οποία κλίνονται κατά την τρίτη κλίση.
π.χ. bonus-a-um = τρικατάληκτο, επίθετο, του οποίου το αρσενικό και ουδέτερο γένος κλίνονται κατά την δεύτερη κλίση, ενώ το θηλυκό κατά την πρώτη.
celer-ris-re= τρικατάληκτο επίθετο, του οποίου και τα τρία γένη κλίνονται σύμφωνα με την τρίτη κλίση.
facilis-is-le= δικατάληκτο επίθετο, του οποίου και τα τρία γένη κλίνονται σύμφωνα με την τρίτη κλίση.
felilx= μονοκατάληκτο επίθετο, που κλίνεται σύμφωνα με την τρίτη κλίση.
1) τα τριτόκλιτα επίθετα σχηματίζουν την αφαιρετική ενικού με την κατάληξη -i.
2) τα τριτόκλιτα επίθετα σχηματίζουν την γενική πληθυντικού με την κατάληξη -ium.
3) τα τριτόκλιτα επίθετα σχηματίζουν την Ονομαστική πληθυντικού ουδετέρου με την κατάληξη -ia.
SINGULARIS
NOMINATIVUS bon-us bon-a bon-um
GENETIVUS bon-i bon-ae bon-i
DATIVUS bon-o bon-ae bon-o
ACCUSATIVUS bon-um bon-am bon-um
VOCATIVUS bon-e bon-a bon-um
ABLATIVUS bon-o bon-a bon-o
PLURALIS
NOMINATIVUS bon-i bon-ae bon-a
GENETIVUS bon-orum bon-arum bon-orum
DATIVUS bon-is bon-is bon-is
ACCUSATIVUS bon-os bon-as bon-a
VOCATIVUS bon-i bon-ae bon-a
ABLATIVUS bon-is bon-is bon-is
=> H μετοχή ενεργητικού μέλλοντα και παθητικού παρακειμένου κλίνονται όπως τα παραπάνω επίθετα.
=> Για την κλίση του δευτερόκλιτου, τρικατάληκτου επιθέτου leber-era-er βλ. γραμματική σελ. 29.
SINGULARIS
NOMINATIVUS celer celer-is celer-e
GENETIVUS celer-is celer-is celer-is
DATIVUS celer-i celer-i celer-i
ACCUSATIVUS celer-em celer-em celer-e
VOCATIVUS celer celer-is celer-e
ABLATIVUS celer-i celer-i celer-i
PLURALIS
NOMINATIVUS celer-es celer-es celer-ia
GENETIVUS celer-ium celer-ium celer-ium
DATIVUS celer-ibus celer-ibus celer-ibus
ACCUSATIVUS celer-es celer-es celer-ia
VOCATIVUS celer-es celer-es celer-ia
ABLATIVUS celer-ibus celer-ibus celer-ibus
=> Με τον ίδιο τρόπο κλίνονται και τα τριτόκλιτα, δικατάληκτα και μονοκατάληκτα. (βλ. γραμματική σελ. 31-32).
=> Η μετοχή του ενεργητικού ενεστώτα κλίνεται όπως τα τριτόκλιτα επίθετα αλλά σχηματίζει την αφαιρετική σε -e.
Τα επίθετα της λατινικής κλίνονται κατά τις τρεις πρώτες πτώσεις. Υπάρχουν τρικατάληκτα επίθετα (δηλαδή έχουν διαφορετική κατάληξη σε κάθε γένος), τα οποία κλίνονται ανάλογα με την δεύτερη, πρώτη και τρίτη κλίση. Επίσης υπάρχουν δικατάληκτα (έχουν όμοιους τύπους σε αρσενικό και θηλυκό αλλά διαφέρει το ουδέτερο) και μονοκατάληκτα (έχουν τα τρία γένη κοινά), τα οποία κλίνονται κατά την τρίτη κλίση.
π.χ. bonus-a-um = τρικατάληκτο, επίθετο, του οποίου το αρσενικό και ουδέτερο γένος κλίνονται κατά την δεύτερη κλίση, ενώ το θηλυκό κατά την πρώτη.
celer-ris-re= τρικατάληκτο επίθετο, του οποίου και τα τρία γένη κλίνονται σύμφωνα με την τρίτη κλίση.
facilis-is-le= δικατάληκτο επίθετο, του οποίου και τα τρία γένη κλίνονται σύμφωνα με την τρίτη κλίση.
felilx= μονοκατάληκτο επίθετο, που κλίνεται σύμφωνα με την τρίτη κλίση.
1) τα τριτόκλιτα επίθετα σχηματίζουν την αφαιρετική ενικού με την κατάληξη -i.
2) τα τριτόκλιτα επίθετα σχηματίζουν την γενική πληθυντικού με την κατάληξη -ium.
3) τα τριτόκλιτα επίθετα σχηματίζουν την Ονομαστική πληθυντικού ουδετέρου με την κατάληξη -ia.
SINGULARIS
NOMINATIVUS bon-us bon-a bon-um
GENETIVUS bon-i bon-ae bon-i
DATIVUS bon-o bon-ae bon-o
ACCUSATIVUS bon-um bon-am bon-um
VOCATIVUS bon-e bon-a bon-um
ABLATIVUS bon-o bon-a bon-o
PLURALIS
NOMINATIVUS bon-i bon-ae bon-a
GENETIVUS bon-orum bon-arum bon-orum
DATIVUS bon-is bon-is bon-is
ACCUSATIVUS bon-os bon-as bon-a
VOCATIVUS bon-i bon-ae bon-a
ABLATIVUS bon-is bon-is bon-is
=> H μετοχή ενεργητικού μέλλοντα και παθητικού παρακειμένου κλίνονται όπως τα παραπάνω επίθετα.
=> Για την κλίση του δευτερόκλιτου, τρικατάληκτου επιθέτου leber-era-er βλ. γραμματική σελ. 29.
SINGULARIS
NOMINATIVUS celer celer-is celer-e
GENETIVUS celer-is celer-is celer-is
DATIVUS celer-i celer-i celer-i
ACCUSATIVUS celer-em celer-em celer-e
VOCATIVUS celer celer-is celer-e
ABLATIVUS celer-i celer-i celer-i
PLURALIS
NOMINATIVUS celer-es celer-es celer-ia
GENETIVUS celer-ium celer-ium celer-ium
DATIVUS celer-ibus celer-ibus celer-ibus
ACCUSATIVUS celer-es celer-es celer-ia
VOCATIVUS celer-es celer-es celer-ia
ABLATIVUS celer-ibus celer-ibus celer-ibus
=> Με τον ίδιο τρόπο κλίνονται και τα τριτόκλιτα, δικατάληκτα και μονοκατάληκτα. (βλ. γραμματική σελ. 31-32).
=> Η μετοχή του ενεργητικού ενεστώτα κλίνεται όπως τα τριτόκλιτα επίθετα αλλά σχηματίζει την αφαιρετική σε -e.
ΚΛΙΣΗ ΡΗΜΑΤΟΣ CAPIO
Τα παρακάτω ρήματα αν και στην οριστική ενεστώτα λήγουν σε -io, δεν ανήκουν στην τέταρτη αλλά στην τρίτη συζυγία:
capio-cepi-captum-capere,
cupio-cupivi-cupitum-cupere,
facio-feci-factum-facere,
fugio-fugi-fugitum-fugere,
pario-peperi-partum-parere,
specio-spexi-spectum-specere
ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗ ΦΩΝΗ
INDICATIVUS
PRAESENS IMPERFECTUM FUTURUM PERFECTUM
capio capiebam capiam cepi
capis capiebas capies cepisti
capit capiebat capiet cepit
capimus capiebamus capiemus cepimus
capitis capiebatis capietis cepistis
capiunt capiebant capient ceperunt-cepere
PLUSQUAMPERFECTUM FUTURUM EXACTUM INFINITIVUS
ceperam cepero capere
ceperas ceperis capturus-a-um esse
ceperat ceperit cepisse
ceperamus ceperimus PARTICIPIUM
ceperatis ceperitis capiens
ceperant ceperint capturus-a-um
CONIUCTIVUS
PRAESENS IMPERFECTUM FUTURUM PERFECTUM
capiam caperem capturus-a-um sim ceperim
capias caperes sis ceperis
capiat caperet sit ceperis
capiamus caperemus capturi-ae-a simus ceperimus
capiatis caperetis sitis ceperitis
capiant caperent sint ceperint
IMPERATIVUS
PLUSQUAMPERFECTUM PRAESENS FUTURUM
cepissem - -
cepisses cape capito
cepisset - capito
cepisemus - -
cepissetis capite capitote
cepissent - capiunto
ΠΑΘΗΤΙΚΗ ΦΩΝΗ
INDICATIVUS
PRAESENS IMPERFECTUM FUTURUM PERFECTUM
capior capiebar capiar captus-a-um sum
caperis (re) capiebaris (-re) caperis (-re) es
capitur capiebatur capietur est
capimur capiebamur capiemur capti-ae-a sumus
capimini capiebamini capiemini estis
capiuntur capiebantur capientur sunt
PLUSQUAMPERFECTUM FUTURUM EXACTUM INFINITIVUS
captus-a-um eram captus-a-um ero capi
eras eris captum iri
erat erit captum-am-um esse
capti-ae-a eramus capti-ae-a erimus captum-am-um fore
eratis eritis PARTICIPIUM
erant erint captus-a-um
CONIUCTIVUS
PRAESENS IMPERFECTUM FUTURUM PERFECTUM
capiar caperer - captus-a-um sim
capiaris (-re) capereris (-re) - sis
capiatur caperetur - sit
capiamur caperemur - capti-ae-a simus
capiamini caperemini - sitis
capiantur caperentur - sint
IMPERATIVUS
PLUSQUAMPERFECTUM PRAESENS FUTURUM
captus-a-um essem - -
esses capere capitor
esset - capitor
capti-ae-a essemus - -
essetis capimini -
essent - capiuntor
Τα παρακάτω ρήματα αν και στην οριστική ενεστώτα λήγουν σε -io, δεν ανήκουν στην τέταρτη αλλά στην τρίτη συζυγία:
capio-cepi-captum-capere,
cupio-cupivi-cupitum-cupere,
facio-feci-factum-facere,
fugio-fugi-fugitum-fugere,
pario-peperi-partum-parere,
specio-spexi-spectum-specere
ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗ ΦΩΝΗ
INDICATIVUS
PRAESENS IMPERFECTUM FUTURUM PERFECTUM
capio capiebam capiam cepi
capis capiebas capies cepisti
capit capiebat capiet cepit
capimus capiebamus capiemus cepimus
capitis capiebatis capietis cepistis
capiunt capiebant capient ceperunt-cepere
PLUSQUAMPERFECTUM FUTURUM EXACTUM INFINITIVUS
ceperam cepero capere
ceperas ceperis capturus-a-um esse
ceperat ceperit cepisse
ceperamus ceperimus PARTICIPIUM
ceperatis ceperitis capiens
ceperant ceperint capturus-a-um
CONIUCTIVUS
PRAESENS IMPERFECTUM FUTURUM PERFECTUM
capiam caperem capturus-a-um sim ceperim
capias caperes sis ceperis
capiat caperet sit ceperis
capiamus caperemus capturi-ae-a simus ceperimus
capiatis caperetis sitis ceperitis
capiant caperent sint ceperint
IMPERATIVUS
PLUSQUAMPERFECTUM PRAESENS FUTURUM
cepissem - -
cepisses cape capito
cepisset - capito
cepisemus - -
cepissetis capite capitote
cepissent - capiunto
ΠΑΘΗΤΙΚΗ ΦΩΝΗ
INDICATIVUS
PRAESENS IMPERFECTUM FUTURUM PERFECTUM
capior capiebar capiar captus-a-um sum
caperis (re) capiebaris (-re) caperis (-re) es
capitur capiebatur capietur est
capimur capiebamur capiemur capti-ae-a sumus
capimini capiebamini capiemini estis
capiuntur capiebantur capientur sunt
PLUSQUAMPERFECTUM FUTURUM EXACTUM INFINITIVUS
captus-a-um eram captus-a-um ero capi
eras eris captum iri
erat erit captum-am-um esse
capti-ae-a eramus capti-ae-a erimus captum-am-um fore
eratis eritis PARTICIPIUM
erant erint captus-a-um
CONIUCTIVUS
PRAESENS IMPERFECTUM FUTURUM PERFECTUM
capiar caperer - captus-a-um sim
capiaris (-re) capereris (-re) - sis
capiatur caperetur - sit
capiamur caperemur - capti-ae-a simus
capiamini caperemini - sitis
capiantur caperentur - sint
IMPERATIVUS
PLUSQUAMPERFECTUM PRAESENS FUTURUM
captus-a-um essem - -
esses capere capitor
esset - capitor
capti-ae-a essemus - -
essetis capimini -
essent - capiuntor
ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΚΕΙΜΕΝΟΥ
siccus: στεγνός, ξηρός––σέκος (ξερός, άναυδος, στον τόπο=νεκρός)
ascendo: ανεβαίνω––ασανσέρ
arma: όπλα––άρματα, αρματολός (υπάρχει στα σχόλια του μαθ. 16)
piscatorius: ψαράδικος––πισίνα
ianua: πόρτα––Ιανουάριος
vinco: νικώ––Βίκτωρ, Βικτωρία (κύρια ονόματα)
oculus: μάτι––τα κιάλια
bene: καλά––το μπόνους, η μπουνάτσα (η καλοκαιρία)
pars: το μέρος––η πάρτη (ο εαυτός μου, τα προσωπικά μου συμφέροντα), το πάρτι, η παρτίδα, η παρτιτούρα
siccus: στεγνός, ξηρός––σέκος (ξερός, άναυδος, στον τόπο=νεκρός)
ascendo: ανεβαίνω––ασανσέρ
arma: όπλα––άρματα, αρματολός (υπάρχει στα σχόλια του μαθ. 16)
piscatorius: ψαράδικος––πισίνα
ianua: πόρτα––Ιανουάριος
vinco: νικώ––Βίκτωρ, Βικτωρία (κύρια ονόματα)
oculus: μάτι––τα κιάλια
bene: καλά––το μπόνους, η μπουνάτσα (η καλοκαιρία)
pars: το μέρος––η πάρτη (ο εαυτός μου, τα προσωπικά μου συμφέροντα), το πάρτι, η παρτίδα, η παρτιτούρα