24. Το πάθημα ενός ψεύτη
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ:
Όταν ο Πόπλιος Κορνήλιος Νασικάς είχε έρθει στον ποιητή Έννιο και σε αυτόν που ζητούσε τον Έννιο από την πόρτα, η υπηρέτρια είπε ότι αυτός δεν ήταν σπίτι, ο Νασικάς κατάλαβε ότι εκείνη έλεγε αυτό μετά από διαταγή του αφεντικού της και ότι εκείνος ήταν μέσα. Μάθε τώρα, τί έκανε ο Νασικάς αργότερα. Λίγες μέρες αργότερα όταν ο Έννιος είχε έρθει στον Νασικά και τον ζητούσε από την πόρτα, ο Νασικάς φώναξε ότι δεν ήταν στο σπίτι, αν και ήταν στο σπίτι. Τότε ο Έννιος, επειδή αγανάκτησε γιατί ο Νασικάς τόσο φανερά έλεγε ψέματα είπε: «Τί συμβαίνει; Εγώ δεν γνωρίζω την φωνή σου;» Θέλεις να μάθεις τι απάντησε ο Νασικάς; «Είσαι αναιδής άνθρωπος. Εγώ όταν σε ζητούσα πίστεψα την υπηρέτριά σου ότι δεν ήσουν σπίτι. Εσύ δεν πιστεύεις εμένα τον ίδιο;».
Όταν ο Πόπλιος Κορνήλιος Νασικάς είχε έρθει στον ποιητή Έννιο και σε αυτόν που ζητούσε τον Έννιο από την πόρτα, η υπηρέτρια είπε ότι αυτός δεν ήταν σπίτι, ο Νασικάς κατάλαβε ότι εκείνη έλεγε αυτό μετά από διαταγή του αφεντικού της και ότι εκείνος ήταν μέσα. Μάθε τώρα, τί έκανε ο Νασικάς αργότερα. Λίγες μέρες αργότερα όταν ο Έννιος είχε έρθει στον Νασικά και τον ζητούσε από την πόρτα, ο Νασικάς φώναξε ότι δεν ήταν στο σπίτι, αν και ήταν στο σπίτι. Τότε ο Έννιος, επειδή αγανάκτησε γιατί ο Νασικάς τόσο φανερά έλεγε ψέματα είπε: «Τί συμβαίνει; Εγώ δεν γνωρίζω την φωνή σου;» Θέλεις να μάθεις τι απάντησε ο Νασικάς; «Είσαι αναιδής άνθρωπος. Εγώ όταν σε ζητούσα πίστεψα την υπηρέτριά σου ότι δεν ήσουν σπίτι. Εσύ δεν πιστεύεις εμένα τον ίδιο;».
ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ:
ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ:
1. «cum P. Cornelius......vennisset eique (cum) ....non esse»: δευτερεύουσες επιρρηματικές χρονικές προτάσεις που συνδέονται παρατακτικά με τον συμπλεκτικό σύνδεσμο que, και λειτουργούν ως επιρρηματικοί προσδιορισμοί στο ρήμα της κύριας πρότασης sensit. Εισάγονται με τον ιστορικό-διηγηματικό σύνδεσμο cum για να δηλωθεί η βαθύτερη σχέση μεταξύ κύριας και δευτερεύουσας, μια σχέση αιτίας (δευτερεύουσα πρόταση) και αιτιατού (κύρια πρόταση), και να περιγραφεί η χρονική ευκαιρία ή οι χρονικές περιστάσεις στο πλαίσιο των οποίων συντελείται η πράξη της κύριας πρότασης. Εκφέρονται με υποτακτική για να δηλωθεί μια υποκειμενική κατάσταση, χρόνου υπερσυντελίκου μετά από ρήμα εξάρτησης ιστορικού χρόνου (sensit=παρακείμενος με σημασία αορίστου), για το προτερόχρονο στο παρελθόν.
2. «quid postea........fecerit»: δευτερεύουσα ουσιαστική πλάγια ερωτηματική πρόταση, μερικής αγνοίας. Εισάγεται με την ερωτηματική αντωνυμία ουδετέρου γένους quid. Εκφέρεται σύμφωνα με τους κανόνες ακολουθίας των χρόνων: δηλ. με υποτακτική παρακειμένου μετά από ρήμα εξάρτησης αρκτικού χρόνου (accipe) για να δηλωθεί μια σύγχρονη υποκειμενική κατάσταση στο παρόν. Η πρόταση λειτουργεί ως αντικείμενο στο ρήμα της κύριας πρότασης accipe.
3. «cum Ennius.....venisset»: δευτερεύουσα επιρρηματική χρονική πρόταση που λειτουργεί ως επιρρηματικός προσδιορισμός στο ρήμα της κύριας πρότασης exclamavit. Εισάγεται με τον ιστορικό-διηγηματικό σύνδεσμο cum για να δηλωθεί η βαθύτερη σχέση μεταξύ κύριας και δευτερεύουσας, μια σχέση αιτίας (δευτερεύουσα πρόταση) και αιτιατού (κύρια πρόταση), και να περιγραφεί η χρονική ευκαιρία ή οι χρονικές περιστάσεις στο πλαίσιο των οποίων συντελείται η πράξη της κύριας πρότασης. Εκφέρεται με υποτακτική για να δηλωθεί μια υποκειμενική κατάσταση, χρόνου υπερσυντελίκου μετά από ρήμα εξάρτησης ιστορικού χρόνου (exclamavit= παρακείμενος, με σημασία αορίστου), για το προτερόχρονο στο παρελθόν.
4. «et (cum).........quaererent»: δευτερεύουσα επιρρηματική χρονική πρόταση που λειτουργεί ως επιρρηματικός προσδιορισμός στο ρήμα της κύριας πρότασης exclamavit και συνδέεται παρατακτικά με την προηγούμενη πρόταση με τον συμπλεκτικό σύνδεσμο et. Εισάγεται με τον ιστορικό-διηγηματικό σύνδεσμο cum για να δηλωθεί η βαθύτερη σχέση μεταξύ κύριας και δευτερεύουσας, μια σχέση αιτίας (δευτερεύουσα πρόταση) και αιτιατού (κύρια πρόταση), και να περιγραφεί η χρονική ευκαιρία ή οι χρονικές περιστάσεις στο πλαίσιο των οποίων συντελείται η πράξη της κύριας πρότασης. Εκφέρεται με υποτακτική για να δηλωθεί μια υποκειμενική κατάσταση, χρόνου παρατατικού μετά από ρήμα εξάρτησης ιστορικού χρόνου (exclamavit= παρακείμενος, με σημασία αορίστου), για το σύγχρονο στο παρελθόν.
5. «etsi domi erat»: δευτερεύουσα επιρρηματική εναντιωματική πρόταση που λειτουργεί ως επιρρηματικός προσδιορισμός στο απαρέμφατο της κύριας πρότασης non esse. Εισάγεται με τον εναντιωματικό σύνδεσμο etsi, και εκφέρεται με οριστική για να δηλωθεί μια πραγματική κατάσταση παρά την οποία ισχύει το περιεχόμενο της κύριας πρότασης, χρόνου παρατατικού για την διάρκεια στο παρελθόν.
6. «quod Nasica..........mentiebatur»:δευτερεύουσα επιρρηματική αιτιολογική πρόταση. Εκφέρεται με τον αιτιολογικό σύνδεσμο quod, εκφέρεται με οριστική για να δηλωθεί πραγματική αιτιολογία, χρόνου παρατατικού για την χρονική διάρκεια στο παρελθόν. Λειτουργεί ως επιρρηματικός προσδιορισμός στην αιτιολογική μετοχή, που σημαίνει ψυχικό πάθoς indignatus.
7. «quid Nasica responderit?»: δευτερεύουσα ουσιαστική πλάγια ερωτηματική πρόταση, μερικής αγνοίας. Εισάγεται με την ερωτηματική αντωνυμία ουδετέρου γένους quid. Εκφέρεται σύμφωνα με τους κανόνες ακολουθίας των χρόνων: δηλ. με υποτακτική παρακειμένου (με σημασίας ενεστώτα) μετά από ρήμα εξάρτησης αρκτικού χρόνου (εξαρτάται από το απαρέμφατο scire, που με την σειρά του εξαρτάται από το ρήμα ενεστώτα vis) για να δηλωθεί μια σύγχρονη υποκειμενική κατάσταση στο παρόν. Η πρόταση λειτουργεί ως αντικείμενο στο απαρέμφατο της κύριας πρότασης scire.
8. «cum te quaererem»: δευτερεύουσα επιρρηματική χρονική πρόταση που λειτουργεί ως επιρρηματικός προσδιορισμός στο ρήμα της κύριας πρότασης credidi. Εισάγεται με τον ιστορικό-διηγηματικό σύνδεσμο cum για να δηλωθεί η βαθύτερη σχέση μεταξύ κύριας και δευτερεύουσας, μια σχέση αιτίας (δευτερεύουσα πρόταση) και αιτιατού (κύρια πρόταση), και να περιγραφεί η χρονική ευκαιρία ή οι χρονικές περιστάσεις στο πλαίσιο των οποίων συντελείται η πράξη της κύριας πρότασης. Εκφέρεται με υποτακτική για να δηλωθεί μια υποκειμενική κατάσταση, χρόνου παρατατικού μετά από ρήμα εξάρτησης ιστορικού χρόνου (credidi= παρακείμενος, με σημασία αορίστου), για το σύγχρονο στο παρελθόν.
ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ:
1. «cum P. Cornelius......vennisset eique (cum) ....non esse»: δευτερεύουσες επιρρηματικές χρονικές προτάσεις που συνδέονται παρατακτικά με τον συμπλεκτικό σύνδεσμο que, και λειτουργούν ως επιρρηματικοί προσδιορισμοί στο ρήμα της κύριας πρότασης sensit. Εισάγονται με τον ιστορικό-διηγηματικό σύνδεσμο cum για να δηλωθεί η βαθύτερη σχέση μεταξύ κύριας και δευτερεύουσας, μια σχέση αιτίας (δευτερεύουσα πρόταση) και αιτιατού (κύρια πρόταση), και να περιγραφεί η χρονική ευκαιρία ή οι χρονικές περιστάσεις στο πλαίσιο των οποίων συντελείται η πράξη της κύριας πρότασης. Εκφέρονται με υποτακτική για να δηλωθεί μια υποκειμενική κατάσταση, χρόνου υπερσυντελίκου μετά από ρήμα εξάρτησης ιστορικού χρόνου (sensit=παρακείμενος με σημασία αορίστου), για το προτερόχρονο στο παρελθόν.
2. «quid postea........fecerit»: δευτερεύουσα ουσιαστική πλάγια ερωτηματική πρόταση, μερικής αγνοίας. Εισάγεται με την ερωτηματική αντωνυμία ουδετέρου γένους quid. Εκφέρεται σύμφωνα με τους κανόνες ακολουθίας των χρόνων: δηλ. με υποτακτική παρακειμένου μετά από ρήμα εξάρτησης αρκτικού χρόνου (accipe) για να δηλωθεί μια σύγχρονη υποκειμενική κατάσταση στο παρόν. Η πρόταση λειτουργεί ως αντικείμενο στο ρήμα της κύριας πρότασης accipe.
3. «cum Ennius.....venisset»: δευτερεύουσα επιρρηματική χρονική πρόταση που λειτουργεί ως επιρρηματικός προσδιορισμός στο ρήμα της κύριας πρότασης exclamavit. Εισάγεται με τον ιστορικό-διηγηματικό σύνδεσμο cum για να δηλωθεί η βαθύτερη σχέση μεταξύ κύριας και δευτερεύουσας, μια σχέση αιτίας (δευτερεύουσα πρόταση) και αιτιατού (κύρια πρόταση), και να περιγραφεί η χρονική ευκαιρία ή οι χρονικές περιστάσεις στο πλαίσιο των οποίων συντελείται η πράξη της κύριας πρότασης. Εκφέρεται με υποτακτική για να δηλωθεί μια υποκειμενική κατάσταση, χρόνου υπερσυντελίκου μετά από ρήμα εξάρτησης ιστορικού χρόνου (exclamavit= παρακείμενος, με σημασία αορίστου), για το προτερόχρονο στο παρελθόν.
4. «et (cum).........quaererent»: δευτερεύουσα επιρρηματική χρονική πρόταση που λειτουργεί ως επιρρηματικός προσδιορισμός στο ρήμα της κύριας πρότασης exclamavit και συνδέεται παρατακτικά με την προηγούμενη πρόταση με τον συμπλεκτικό σύνδεσμο et. Εισάγεται με τον ιστορικό-διηγηματικό σύνδεσμο cum για να δηλωθεί η βαθύτερη σχέση μεταξύ κύριας και δευτερεύουσας, μια σχέση αιτίας (δευτερεύουσα πρόταση) και αιτιατού (κύρια πρόταση), και να περιγραφεί η χρονική ευκαιρία ή οι χρονικές περιστάσεις στο πλαίσιο των οποίων συντελείται η πράξη της κύριας πρότασης. Εκφέρεται με υποτακτική για να δηλωθεί μια υποκειμενική κατάσταση, χρόνου παρατατικού μετά από ρήμα εξάρτησης ιστορικού χρόνου (exclamavit= παρακείμενος, με σημασία αορίστου), για το σύγχρονο στο παρελθόν.
5. «etsi domi erat»: δευτερεύουσα επιρρηματική εναντιωματική πρόταση που λειτουργεί ως επιρρηματικός προσδιορισμός στο απαρέμφατο της κύριας πρότασης non esse. Εισάγεται με τον εναντιωματικό σύνδεσμο etsi, και εκφέρεται με οριστική για να δηλωθεί μια πραγματική κατάσταση παρά την οποία ισχύει το περιεχόμενο της κύριας πρότασης, χρόνου παρατατικού για την διάρκεια στο παρελθόν.
6. «quod Nasica..........mentiebatur»:δευτερεύουσα επιρρηματική αιτιολογική πρόταση. Εκφέρεται με τον αιτιολογικό σύνδεσμο quod, εκφέρεται με οριστική για να δηλωθεί πραγματική αιτιολογία, χρόνου παρατατικού για την χρονική διάρκεια στο παρελθόν. Λειτουργεί ως επιρρηματικός προσδιορισμός στην αιτιολογική μετοχή, που σημαίνει ψυχικό πάθoς indignatus.
7. «quid Nasica responderit?»: δευτερεύουσα ουσιαστική πλάγια ερωτηματική πρόταση, μερικής αγνοίας. Εισάγεται με την ερωτηματική αντωνυμία ουδετέρου γένους quid. Εκφέρεται σύμφωνα με τους κανόνες ακολουθίας των χρόνων: δηλ. με υποτακτική παρακειμένου (με σημασίας ενεστώτα) μετά από ρήμα εξάρτησης αρκτικού χρόνου (εξαρτάται από το απαρέμφατο scire, που με την σειρά του εξαρτάται από το ρήμα ενεστώτα vis) για να δηλωθεί μια σύγχρονη υποκειμενική κατάσταση στο παρόν. Η πρόταση λειτουργεί ως αντικείμενο στο απαρέμφατο της κύριας πρότασης scire.
8. «cum te quaererem»: δευτερεύουσα επιρρηματική χρονική πρόταση που λειτουργεί ως επιρρηματικός προσδιορισμός στο ρήμα της κύριας πρότασης credidi. Εισάγεται με τον ιστορικό-διηγηματικό σύνδεσμο cum για να δηλωθεί η βαθύτερη σχέση μεταξύ κύριας και δευτερεύουσας, μια σχέση αιτίας (δευτερεύουσα πρόταση) και αιτιατού (κύρια πρόταση), και να περιγραφεί η χρονική ευκαιρία ή οι χρονικές περιστάσεις στο πλαίσιο των οποίων συντελείται η πράξη της κύριας πρότασης. Εκφέρεται με υποτακτική για να δηλωθεί μια υποκειμενική κατάσταση, χρόνου παρατατικού μετά από ρήμα εξάρτησης ιστορικού χρόνου (credidi= παρακείμενος, με σημασία αορίστου), για το σύγχρονο στο παρελθόν.
ΕΥΘΕΙΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
Πρόκειται για κύριες προτάσεις που δηλώνουν ερωτήσεις κάποιου υποκειμένου και δεν εξαρτώνται από κάποιο ρήμα. όταν το υποκείμενο περιμένει απάντηση έχουμε πραγματικές ερωτήσεις, όταν δεν περιμένει απάντηση έχουμε ρητορικές ερωτήσεις.
Είδη:
1) Ευθείες ερωτήσεις μερικής αγνοίας: όταν η ερώτηση αφορά μέρος του περιεχομένου της πρότασης και δεν αρκεί μια καταφατική ή αποφατική απάντηση. Εισάγονται: με ερωτηματικές αντωνυμίες ή επιρρήματα: ubi, quantus, cur, quin.
2)Ευθείες ερωτήσεις ολικής αγνοίας: όταν η ερώτηση αφορά όλο το περιεχόμενο πρότασης και αρκεί για απάντηση ένα «ναι» ή ένα «όχι». Διακρίνονται:
α) σε απλές: εισάγονται 1) με το -ne (άραγε) όταν δεν γνωρίζουμε την απάντηση που περιμένουμε 2) με το num (μη) όταν περιμένουμε αρνητική απάντηση και 3) με το Nonne (λοιπόν) όταν περιμένουμε καταφατική απάντηση.
β) σε διμελείς: εισάγονται με τα utrum..an, ne......an, an, an non.
Εκφέρονται: με οριστική όπως οι περισσότερες κύριες προτάσεις. Όταν εκφράζουν απορία ή δυνατότητα εκφέρονται με υποτακτική.
Σημείωση: Όταν θέλουμε να δώσουμε έμφαση στις ερωτήσεις ολικής αγνοίας μπορεί να μην υπάρχει κανένα μόριο.
Πρόκειται για κύριες προτάσεις που δηλώνουν ερωτήσεις κάποιου υποκειμένου και δεν εξαρτώνται από κάποιο ρήμα. όταν το υποκείμενο περιμένει απάντηση έχουμε πραγματικές ερωτήσεις, όταν δεν περιμένει απάντηση έχουμε ρητορικές ερωτήσεις.
Είδη:
1) Ευθείες ερωτήσεις μερικής αγνοίας: όταν η ερώτηση αφορά μέρος του περιεχομένου της πρότασης και δεν αρκεί μια καταφατική ή αποφατική απάντηση. Εισάγονται: με ερωτηματικές αντωνυμίες ή επιρρήματα: ubi, quantus, cur, quin.
2)Ευθείες ερωτήσεις ολικής αγνοίας: όταν η ερώτηση αφορά όλο το περιεχόμενο πρότασης και αρκεί για απάντηση ένα «ναι» ή ένα «όχι». Διακρίνονται:
α) σε απλές: εισάγονται 1) με το -ne (άραγε) όταν δεν γνωρίζουμε την απάντηση που περιμένουμε 2) με το num (μη) όταν περιμένουμε αρνητική απάντηση και 3) με το Nonne (λοιπόν) όταν περιμένουμε καταφατική απάντηση.
β) σε διμελείς: εισάγονται με τα utrum..an, ne......an, an, an non.
Εκφέρονται: με οριστική όπως οι περισσότερες κύριες προτάσεις. Όταν εκφράζουν απορία ή δυνατότητα εκφέρονται με υποτακτική.
Σημείωση: Όταν θέλουμε να δώσουμε έμφαση στις ερωτήσεις ολικής αγνοίας μπορεί να μην υπάρχει κανένα μόριο.
.ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΥΣΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ:ΠΛΑΓΙΕΣ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΕΣ
Πρόκειται για προτάσεις που περιέχουν ερώτηση που εξαρτάται από λεκτικά, γνωστικά, ερωτηματικά κ.α. ρήματα.
Είδη: είναι όπως και οι ευθείες ερωτήσεις: α) ολικής αγνοίας (διακρίνονται σε απλές και διμερείς) και β) μερικής αγνοίας.
Εισάγονται: με ερωτηματικά μόρια, ερωτηματικές αντωνυμίες, ερωτηματικά επιρρήματα, αναφορικές αντωνυμίες, αναφορικά επιρρήματα (βλ. παραπάνω).
Εκφέρονται: με υποτακτική και ακολουθούν τους κανόνες ακολουθίας των χρόνων.
Λειτουργούν: ως υποκείμενα, αντικείμενα ρημάτων ή επεξηγήσεις δεικτικών αντωνυμιών. Είναι ουσιαστικές ονοματικές προτάσεις.
Σημειώσεις.
1) Οι σύνδεσμοι num και -ne έχουν ακριβώς την ίδια σημασία (=αν). Η έκφραση «ή όχι» στις πλάγιες ερωτήσεις εκφράζεται με το necne. Το nonne χρησιμοποιείται μετά το quaero.
2) Οι πλάγιες ερωτήσεις μετά από απόπειρας και αναμονής σημαντικά ρήματα, εισάγονται με το si.
3) Oι πλάγιες ερωτήσεις μετά από τα ρήματα nescio, dubito, haud scio εισάγονται με το an (an non).
Πρόκειται για προτάσεις που περιέχουν ερώτηση που εξαρτάται από λεκτικά, γνωστικά, ερωτηματικά κ.α. ρήματα.
Είδη: είναι όπως και οι ευθείες ερωτήσεις: α) ολικής αγνοίας (διακρίνονται σε απλές και διμερείς) και β) μερικής αγνοίας.
Εισάγονται: με ερωτηματικά μόρια, ερωτηματικές αντωνυμίες, ερωτηματικά επιρρήματα, αναφορικές αντωνυμίες, αναφορικά επιρρήματα (βλ. παραπάνω).
Εκφέρονται: με υποτακτική και ακολουθούν τους κανόνες ακολουθίας των χρόνων.
Λειτουργούν: ως υποκείμενα, αντικείμενα ρημάτων ή επεξηγήσεις δεικτικών αντωνυμιών. Είναι ουσιαστικές ονοματικές προτάσεις.
Σημειώσεις.
1) Οι σύνδεσμοι num και -ne έχουν ακριβώς την ίδια σημασία (=αν). Η έκφραση «ή όχι» στις πλάγιες ερωτήσεις εκφράζεται με το necne. Το nonne χρησιμοποιείται μετά το quaero.
2) Οι πλάγιες ερωτήσεις μετά από απόπειρας και αναμονής σημαντικά ρήματα, εισάγονται με το si.
3) Oι πλάγιες ερωτήσεις μετά από τα ρήματα nescio, dubito, haud scio εισάγονται με το an (an non).
ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΥΣΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ:ΕΝΑΝΤΙΩΜΑΤΙΚΕΣ
Οι εναντιωματικές προτάσεις εισάγονται: με τους εναντιωματικούς συνδέσμους a) etsi, tamen, quamquam b) cum, licet.
Εκφέρονται: οι σύνδεσμοι της πρώτης ομάδας με οριστική και οι σύνδεσμοι της δεύτερης ομάδας με υποτακτική, ακολουθώντας τους κανόνες ακολουθίας των χρόνων.
Δηλώνουν: Μια πραγματική κατάσταση, παρά την οποία ισχύει το περιεχόμενο της κύριας πρότασης.
Λειτουργούν: ως επιρρηματικοί προσδιορισμοί σε ρήματα και ρηματικούς τύπους της κύριας πρότασης.
Σημείωση: συνήθως στην κύρια πρόταση υπάρχει το επίρρημα tamen, που μας προετοιμάζει για το ότι ακολουθεί δευτερεύουσα εναντιωματική πρόταση
Οι εναντιωματικές προτάσεις εισάγονται: με τους εναντιωματικούς συνδέσμους a) etsi, tamen, quamquam b) cum, licet.
Εκφέρονται: οι σύνδεσμοι της πρώτης ομάδας με οριστική και οι σύνδεσμοι της δεύτερης ομάδας με υποτακτική, ακολουθώντας τους κανόνες ακολουθίας των χρόνων.
Δηλώνουν: Μια πραγματική κατάσταση, παρά την οποία ισχύει το περιεχόμενο της κύριας πρότασης.
Λειτουργούν: ως επιρρηματικοί προσδιορισμοί σε ρήματα και ρηματικούς τύπους της κύριας πρότασης.
Σημείωση: συνήθως στην κύρια πρόταση υπάρχει το επίρρημα tamen, που μας προετοιμάζει για το ότι ακολουθεί δευτερεύουσα εναντιωματική πρόταση
ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΕΣ ΙΔΙΟΜΟΡΦΙΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟΥ:
ab ostio: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός (ab+αφαιρετική), που δείχνει στάση σε τόπο. Προσδιορίζει την επιθετική μετοχή quaerenti.
iussu: απρόθετη αφαιρετική ως επιρρηματικός προσδιορισμός στο απαρέμφατο dixisse, που δηλώνει το εξωτερικό αναγκαστικό αίτιο.
quid: σύστοιχο αντικείμενο του ρήματος fecerit.
Paucis post diebus: ανήκει στην χρονική πρόταση.
(Nasicae):εννοούμενο έμμεσο αντικείμενο στο λεκτικό ρήμα inquit.
Homo: κατηγορούμενο στο εννοούμενο υποκείμενο του ρήματος, tu.
ab ostio: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός (ab+αφαιρετική), που δείχνει στάση σε τόπο. Προσδιορίζει την επιθετική μετοχή quaerenti.
iussu: απρόθετη αφαιρετική ως επιρρηματικός προσδιορισμός στο απαρέμφατο dixisse, που δηλώνει το εξωτερικό αναγκαστικό αίτιο.
quid: σύστοιχο αντικείμενο του ρήματος fecerit.
Paucis post diebus: ανήκει στην χρονική πρόταση.
(Nasicae):εννοούμενο έμμεσο αντικείμενο στο λεκτικό ρήμα inquit.
Homo: κατηγορούμενο στο εννοούμενο υποκείμενο του ρήματος, tu.
ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
ΚΛΙΣΗ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗΣ ΜΕΛΛΟΝΤΑ, ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΥΠΕΡΣΥΝΤΕΛΙΚΟΥ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΑΘΗΤΙΚΩΝ ΡΗΜΑΤΩΝ
H υποτακτική μέλλοντα: των ενεργητικών ρημάτων σχηματίζεται από την μετοχή μέλλοντα +την υποτακτική ενεστώτα του ρήματος sum.
Τα μέσα και παθητικά ρήματα δεν έχουν υποτακτική μέλλοντα.
Το ρήμα sum σχηματίζει την υποτακτική μέλλοντα όπως και τα ενεργητικά ρήματα.
ΚΛΙΣΗ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗΣ ΜΕΛΛΟΝΤΑ
ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΩΝ ΡΗΜΑΤΩΝ
amaturus-a-um sim deleturus-a-um sim lecturus-a-um sim auditurus-a-um sim
sis sis sis sis
sit sit sit sit
amaturi-ae-a simus deleturi-ae-a simus lecturi-ae-a simus audituri-ae-a simus
sitis sitis sitis sitis
sint sint sint sint
H υποτακτική παρακειμένου: των ενεργητικών ρημάτων σχηματίζεται από το θέμα του παρακειμένου +το πρόσφυμα eri + βασικές καταλήξεις της ενεργητικής φωνής.
Τα μέσα και παθητικά ρήματα σχηματίζουν την υποτακτική παρακειμένου περιφραστικά με την μετοχή παρακειμένου + την υποτακτική ενεστώτα του ρήματος sum.
Το ρήμα sum σχηματίζει την υποτακτική παρακειμένου όπως και τα ενεργητικά ρήματα.
ΚΛΙΣΗ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΥ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΩΝ ΡΗΜΑΤΩΝ
amav-eri-m delev-eri-m leg-eri-m audiv-eri-m
amav-eri-s delev-eri-s leg-eri-s audiv-eri-s
amav-eri-t delev-eri-t leg-eri-t audiv-eri-t
amav-eri-mus delev-eri-mus leg-eri-mus audiv-eri-mus
amav-er-tis delev-eri-tis leg-eri-tis audiv-eri-tis
amav-eri-nt delev-eri-nt leg-eri-nt audiv-eri-nt
ΚΛΙΣΗ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΥ ΠΑΘΗΤΙΚΩΝ ΡΗΜΑΤΩΝ
amatus-a-um sim deletus-a-um sim lectus-a-um sim auditus-a-um sim
sis sis sis sis
sit sit sit sit
amati-ae-a simus deleti-ae-a simus lecti-ae-a simus auditi-ae-a simus
sitis sitis sitis sitis
sint sint sint sint
H υποτακτική υπερσυντελίκου: των ενεργητικών ρημάτων σχηματίζεται από το θέμα του παρακειμένου +το πρόσφυμα isse + βασικές καταλήξεις της ενεργητικής φωνής.
Τα μέσα και παθητικά ρήματα σχηματίζουν την υποτακτική υπερσυντελίκου περιφραστικά με την μετοχή παρακειμένου + την υποτακτική παρατατικού του ρήματος sum.
Το ρήμα sum σχηματίζει την υποτακτική υπερσυντελίκου όπως και τα ενεργητικά ρήματα.
ΚΛΙΣΗ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗΣ ΥΠΕΡΣΥΝΤΕΛΙΚΟΥ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΩΝ ΡΗΜΑΤΩΝ
amav-isse-m delev-isse -m leg-isse-m audiv-isse-m
amav-isse-s delev-isse-s leg-isse-s audiv-isse-s
amav-isse-t delev-isse-t leg-isse-t audiv-isse-t
amav-isse-mus delev-isse-mus leg-isse-mus audiv-isse-mus
amav-isse-tis delev-isse-tis leg-isse-tis audiv-isse-tis
amav-isse-nt delev-isse-nt leg-isse-nt audiv-isse-nt
ΚΛΙΣΗ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗ ΥΠΕΡΣΥΝΤΕΛΙΚΟΥ ΠΑΘΗΤΙΚΩΝ ΡΗΜΑΤΩΝ
amatus-a-um essem deletus-a-um essem lectus-a-um essem auditus-a-um essem
esses esses esses esses
esset esset esset esset
amati-ae-a essemus deleti-ae-a essemus lecti-ae-a essemus auditi-ae-a essemus
essetis essetis essetis essetis
essent essent essent essent
ΚΛΙΣΗ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗΣ ΜΕΛΛΟΝΤΑ, ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΥ, ΥΠΕΡΣΥΝΤΕΛΙΚΟΥ ΡΗΜΑΤΟΣ SUM
futurus-a-um sim fu-eri-m fu-isse-m
sis fu-eri-s fu-isse-s
sit fu-eri-t fu-isse-t
futuri-ae-a simus fu-eri-mus fu-isse-mus
sitis fu-eri-tis fu-isse-tis
sint fu-eri-nt fu-isse-nt
ΣΟΣ: Και οι δύο φωνές δεν έχουν υποτακτική συντελεσμένου μέλλοντα.
ΚΛΙΣΗ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗΣ ΜΕΛΛΟΝΤΑ, ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΥΠΕΡΣΥΝΤΕΛΙΚΟΥ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΑΘΗΤΙΚΩΝ ΡΗΜΑΤΩΝ
H υποτακτική μέλλοντα: των ενεργητικών ρημάτων σχηματίζεται από την μετοχή μέλλοντα +την υποτακτική ενεστώτα του ρήματος sum.
Τα μέσα και παθητικά ρήματα δεν έχουν υποτακτική μέλλοντα.
Το ρήμα sum σχηματίζει την υποτακτική μέλλοντα όπως και τα ενεργητικά ρήματα.
ΚΛΙΣΗ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗΣ ΜΕΛΛΟΝΤΑ
ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΩΝ ΡΗΜΑΤΩΝ
amaturus-a-um sim deleturus-a-um sim lecturus-a-um sim auditurus-a-um sim
sis sis sis sis
sit sit sit sit
amaturi-ae-a simus deleturi-ae-a simus lecturi-ae-a simus audituri-ae-a simus
sitis sitis sitis sitis
sint sint sint sint
H υποτακτική παρακειμένου: των ενεργητικών ρημάτων σχηματίζεται από το θέμα του παρακειμένου +το πρόσφυμα eri + βασικές καταλήξεις της ενεργητικής φωνής.
Τα μέσα και παθητικά ρήματα σχηματίζουν την υποτακτική παρακειμένου περιφραστικά με την μετοχή παρακειμένου + την υποτακτική ενεστώτα του ρήματος sum.
Το ρήμα sum σχηματίζει την υποτακτική παρακειμένου όπως και τα ενεργητικά ρήματα.
ΚΛΙΣΗ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΥ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΩΝ ΡΗΜΑΤΩΝ
amav-eri-m delev-eri-m leg-eri-m audiv-eri-m
amav-eri-s delev-eri-s leg-eri-s audiv-eri-s
amav-eri-t delev-eri-t leg-eri-t audiv-eri-t
amav-eri-mus delev-eri-mus leg-eri-mus audiv-eri-mus
amav-er-tis delev-eri-tis leg-eri-tis audiv-eri-tis
amav-eri-nt delev-eri-nt leg-eri-nt audiv-eri-nt
ΚΛΙΣΗ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΥ ΠΑΘΗΤΙΚΩΝ ΡΗΜΑΤΩΝ
amatus-a-um sim deletus-a-um sim lectus-a-um sim auditus-a-um sim
sis sis sis sis
sit sit sit sit
amati-ae-a simus deleti-ae-a simus lecti-ae-a simus auditi-ae-a simus
sitis sitis sitis sitis
sint sint sint sint
H υποτακτική υπερσυντελίκου: των ενεργητικών ρημάτων σχηματίζεται από το θέμα του παρακειμένου +το πρόσφυμα isse + βασικές καταλήξεις της ενεργητικής φωνής.
Τα μέσα και παθητικά ρήματα σχηματίζουν την υποτακτική υπερσυντελίκου περιφραστικά με την μετοχή παρακειμένου + την υποτακτική παρατατικού του ρήματος sum.
Το ρήμα sum σχηματίζει την υποτακτική υπερσυντελίκου όπως και τα ενεργητικά ρήματα.
ΚΛΙΣΗ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗΣ ΥΠΕΡΣΥΝΤΕΛΙΚΟΥ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΩΝ ΡΗΜΑΤΩΝ
amav-isse-m delev-isse -m leg-isse-m audiv-isse-m
amav-isse-s delev-isse-s leg-isse-s audiv-isse-s
amav-isse-t delev-isse-t leg-isse-t audiv-isse-t
amav-isse-mus delev-isse-mus leg-isse-mus audiv-isse-mus
amav-isse-tis delev-isse-tis leg-isse-tis audiv-isse-tis
amav-isse-nt delev-isse-nt leg-isse-nt audiv-isse-nt
ΚΛΙΣΗ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗ ΥΠΕΡΣΥΝΤΕΛΙΚΟΥ ΠΑΘΗΤΙΚΩΝ ΡΗΜΑΤΩΝ
amatus-a-um essem deletus-a-um essem lectus-a-um essem auditus-a-um essem
esses esses esses esses
esset esset esset esset
amati-ae-a essemus deleti-ae-a essemus lecti-ae-a essemus auditi-ae-a essemus
essetis essetis essetis essetis
essent essent essent essent
ΚΛΙΣΗ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗΣ ΜΕΛΛΟΝΤΑ, ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΥ, ΥΠΕΡΣΥΝΤΕΛΙΚΟΥ ΡΗΜΑΤΟΣ SUM
futurus-a-um sim fu-eri-m fu-isse-m
sis fu-eri-s fu-isse-s
sit fu-eri-t fu-isse-t
futuri-ae-a simus fu-eri-mus fu-isse-mus
sitis fu-eri-tis fu-isse-tis
sint fu-eri-nt fu-isse-nt
ΣΟΣ: Και οι δύο φωνές δεν έχουν υποτακτική συντελεσμένου μέλλοντα.
ΠΑΡΑΘΕΤΙΚΑ ΟΜΑΛΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ
Τα επίθετα της λατινικής, όπως και της ελληνικής γλώσσας έχουν τρεις βαθμούς: θετικό, συγκριτικό, υπερθετικό. Για τις καταλήξεις του θετικού βαθμού έγινε λόγος σε προηγούμενη διδακτική ενότητα.
Ο συγκριτικός βαθμός σχηματίζεται από το θέμα του επιθέτου + την κατάληξη -ior, για το αρσενικό και θηλυκό γένος και την κατάληξη -ius για το ουδέτερο.
Π.χ., longus-a-um => longior, longior, longius,
prudens=>prudentior, prudentior, prudentius,
brevis, -is, -e=> brevior, brevior, brenius
NOMINATIVUS longior longior longius
GENETIVUS longioris longioris longioris
DATIVUS longiori longiori longiori
ACCUSATIVUS longiorem longiorem longius
VOCATIVUS longior longior longius
ABLATIVUS longiore longiore longiore
PLURALIS
NOMINATIVUS longiores longiores longiora
GENETIVUS longiorum longiorum longiorum
DATIVUS longioribus longioribus longioribus
ACCUSATIVUS longiores longiores longiora
VOCATIVUS longiores longiores longiora
ABLATIVUS longioribus longioribus longioribus
=> Ο υπερθετικός βαθμός σχηματίζεται με το θέμα του επιθέτου + κατάληξη issimus για τα αρσενικά, +issima για τα θηλυκά, +issimum για τα ουδέτερα. Κλίνονται όπως τα τρικατάληκτα επίθετα δεύτερης και πρώτης κλίσης.
Τα επίθετα της λατινικής, όπως και της ελληνικής γλώσσας έχουν τρεις βαθμούς: θετικό, συγκριτικό, υπερθετικό. Για τις καταλήξεις του θετικού βαθμού έγινε λόγος σε προηγούμενη διδακτική ενότητα.
Ο συγκριτικός βαθμός σχηματίζεται από το θέμα του επιθέτου + την κατάληξη -ior, για το αρσενικό και θηλυκό γένος και την κατάληξη -ius για το ουδέτερο.
Π.χ., longus-a-um => longior, longior, longius,
prudens=>prudentior, prudentior, prudentius,
brevis, -is, -e=> brevior, brevior, brenius
- συγκριτικός βαθμός κλίνεται όπως τα δικατάληκτα επίθετα τρίτης κλίσης, με την διαφορά ότι η αφαιρετική ενικού έχει κατάληξη -e και η γενική πληθυντικού -um.
NOMINATIVUS longior longior longius
GENETIVUS longioris longioris longioris
DATIVUS longiori longiori longiori
ACCUSATIVUS longiorem longiorem longius
VOCATIVUS longior longior longius
ABLATIVUS longiore longiore longiore
PLURALIS
NOMINATIVUS longiores longiores longiora
GENETIVUS longiorum longiorum longiorum
DATIVUS longioribus longioribus longioribus
ACCUSATIVUS longiores longiores longiora
VOCATIVUS longiores longiores longiora
ABLATIVUS longioribus longioribus longioribus
=> Ο υπερθετικός βαθμός σχηματίζεται με το θέμα του επιθέτου + κατάληξη issimus για τα αρσενικά, +issima για τα θηλυκά, +issimum για τα ουδέτερα. Κλίνονται όπως τα τρικατάληκτα επίθετα δεύτερης και πρώτης κλίσης.
ΠΑΡΑΘΕΤΙΚΑ ΟΜΑΛΩΝ ΕΠΙΡΡΗΜΑΤΩΝ
Τα επιρρήματα που παράγονται από επίθετα έχουν παραθετικά, δεν κλίνονται και σχηματίζονται ως εξής:
Mο θετικός σχηματίζεται από το θέμα του επιθέτου +κατάληξη -e αν πρόκειται για επίθετο δεύτερης κλίσης και +er αν πρόκειται για επίθετο τρίτης κλίσης: π.χ. prudens =>prudenter, rectusõrecte
Mo συγκριτικός βαθμός σχηματίζεται με την ονομαστική ουδετέρου ενικού αριθμού, στον συγκριτικό βαθμό: π.χ. prudeter =>prudentius, recte=>rectius.
Mo υπερθετικός βαθμός σχηματίζεται με το θέμα του υπερθετικού +κατάληξη -e: π.χ.
prudeter=>prudentius=>prudentisssime
recte=>rectius=>rectissime
Τα επιρρήματα που παράγονται από επίθετα έχουν παραθετικά, δεν κλίνονται και σχηματίζονται ως εξής:
Mο θετικός σχηματίζεται από το θέμα του επιθέτου +κατάληξη -e αν πρόκειται για επίθετο δεύτερης κλίσης και +er αν πρόκειται για επίθετο τρίτης κλίσης: π.χ. prudens =>prudenter, rectusõrecte
Mo συγκριτικός βαθμός σχηματίζεται με την ονομαστική ουδετέρου ενικού αριθμού, στον συγκριτικό βαθμό: π.χ. prudeter =>prudentius, recte=>rectius.
Mo υπερθετικός βαθμός σχηματίζεται με το θέμα του υπερθετικού +κατάληξη -e: π.χ.
prudeter=>prudentius=>prudentisssime
recte=>rectius=>rectissime
ΠΕΜΠΤΗ ΚΛΙΣΗ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΩΝ
1) Περιλαμβάνει μόνο θηλυκά ουσιαστικά, με καταλήξεις σε -es. Εξαίρεση αποτελεί το ουσιαστικό dies που είναι αρσενικό.
2) Από τα ουσιαστικά της πέμπτης κλίσης μόνο το dies και το res, έχουν όλους τους τύπους του πληθυντικού. Τα υπόλοιπα είτε έχουν μόνο ονομαστική, αιτιατική, κλητική, είτε δεν έχουν καθόλου πληθυντικό.
SINGULARIS
NOMINATIVUS di-es r-es speci-es
GENETIVUS di-ei r-ei speci-ei
DATIVUS di-ei r-ei speci-ei
ACCUSATIVUS di-em r-em speci-em
VOCATIVUS di-es r-es speci-es
ABLATIVUS di-e r-e speci-e
PLURALIS
NOMINATIVUS di-es r-es speci-es
GENETIVUS di-erum r-erum -
DATIVUS di-ebus r-ebus -
ACCUSATIVUS di-es r-es speci-es
VOCATIVUS di-es r-es speci-es
ABLATIVUS di-ebus r-ebus -
1) Περιλαμβάνει μόνο θηλυκά ουσιαστικά, με καταλήξεις σε -es. Εξαίρεση αποτελεί το ουσιαστικό dies που είναι αρσενικό.
2) Από τα ουσιαστικά της πέμπτης κλίσης μόνο το dies και το res, έχουν όλους τους τύπους του πληθυντικού. Τα υπόλοιπα είτε έχουν μόνο ονομαστική, αιτιατική, κλητική, είτε δεν έχουν καθόλου πληθυντικό.
SINGULARIS
NOMINATIVUS di-es r-es speci-es
GENETIVUS di-ei r-ei speci-ei
DATIVUS di-ei r-ei speci-ei
ACCUSATIVUS di-em r-em speci-em
VOCATIVUS di-es r-es speci-es
ABLATIVUS di-e r-e speci-e
PLURALIS
NOMINATIVUS di-es r-es speci-es
GENETIVUS di-erum r-erum -
DATIVUS di-ebus r-ebus -
ACCUSATIVUS di-es r-es speci-es
VOCATIVUS di-es r-es speci-es
ABLATIVUS di-ebus r-ebus -
ΚΛΙΣΗ ΟΡΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΤΩΝΥΜΙΑΣ ipse-a-um
SINGULARIS
NOMINATIVUS ipse ipsa ipsum
GENETIVUS ipsius ipsius ipsius
DATIVUS ipsi ipsi ipsi
ACCUSATIVUS ipsum ipsam ipsum
ABLATIVUS ipso ipsa ipso
PLURALIS
NOMINATIVUS ipsi ipsae ipsa
GENETIVUS ipsorom ipsarum ipsorum
DATIVUS ipsis ipsis ipsis
ACCUSATIVUS ipsos ipsas ipsa
ABLATIVUS ipsis ipsis ipsis
SINGULARIS
NOMINATIVUS ipse ipsa ipsum
GENETIVUS ipsius ipsius ipsius
DATIVUS ipsi ipsi ipsi
ACCUSATIVUS ipsum ipsam ipsum
ABLATIVUS ipso ipsa ipso
PLURALIS
NOMINATIVUS ipsi ipsae ipsa
GENETIVUS ipsorom ipsarum ipsorum
DATIVUS ipsis ipsis ipsis
ACCUSATIVUS ipsos ipsas ipsa
ABLATIVUS ipsis ipsis ipsis
ΑΝΩΜΑΛΑ ΡΗΜΑΤΑ: FERO (fero, tuli, latum, ferre)
ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗ ΦΩΝΗ
INDICATIVUS
PRAESENS IMPERFECTUM FUTURUM PERFECTUM
fero ferebam feram tuli
fers ferebas feres tulisti
fert ferebat feret tulit
ferimus ferebamus feremus tulimus
fertis ferebatis feretis tulistis
ferunt ferebant ferent tulerunt-tulere
PLUSQUAMPERFECTUM FUTURUM EXACTUM INFINITIVUS
tuleram tulero ferre
tuleras tuleris laturum-am-um esse
tulerat tulerit tulisse
tuleramus tulerimus PARTICIPIUM
tuleratis tuleritis ferens
tulerant tulerint laturus-a-um
CONIUCTIVUS
PRAESENS IMPERFECTUM FUTURUM PERFECTUM
feram ferrem laturus-a-um sim tulerim
feras ferres sis tuleris
ferat ferret sit tuleris
feramus ferremus laturi-ae-a simus tulerimus
feratis ferretis sitis tuleritis
ferant ferrent sint tulerint
IMPERATIVUS
PLUSQUAMPERFECTUM PRAESENS FUTURUM
tulissem - -
tulisses fer ferto
tulisset - ferto
tulissemus - -
tulissetis ferte fertote
tulissent - ferunto
ΠΑΘΗΤΙΚΗ ΦΩΝΗ
INDICATIVUS
PRAESENS IMPERFECTUM FUTURUM PERFECTUM
feror ferebar ferar latus-a-um sum
ferris-ferre ferebaris (-re) fereris (-re) es
fertur ferebatur feretur est
ferimur ferebamur feremur lati-ae-a sumus
ferimini ferebamini feremini estis
feruntur ferebantur ferentur sunt
PLUSQUAMPERFECTUM FUTURUM EXACTUM INFINITIVUS
latus-a-um eram latus-a-um ero ferri
eras eris latum iri
erat erit latum-am-um esse
lati-ae-a eramus lati-ae-a erimus latum-am-um fore
eratis eritis PARTICIPIUM
erant erint latus-a-um
CONIUCTIVUS
PRAESENS IMPERFECTUM FUTURUM PERFECTUM
ferar ferrer - latus-a-um sim
feraris (-re) ferreris (-re) - sis
feratur ferretur - sit
feramur ferremur - lati-ae-a simus
feramini ferremini - sitis
ferantur ferrentur - sint
IMPERATIVUS
PLUSQUAMPERFECTUM PRAESENS FUTURUM
latus-a-um essem - -
esses ferre fertor
esset - fertor
lati-ae-a essemus - -
essetis ferimini -
essent - feruntor
ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗ ΦΩΝΗ
INDICATIVUS
PRAESENS IMPERFECTUM FUTURUM PERFECTUM
fero ferebam feram tuli
fers ferebas feres tulisti
fert ferebat feret tulit
ferimus ferebamus feremus tulimus
fertis ferebatis feretis tulistis
ferunt ferebant ferent tulerunt-tulere
PLUSQUAMPERFECTUM FUTURUM EXACTUM INFINITIVUS
tuleram tulero ferre
tuleras tuleris laturum-am-um esse
tulerat tulerit tulisse
tuleramus tulerimus PARTICIPIUM
tuleratis tuleritis ferens
tulerant tulerint laturus-a-um
CONIUCTIVUS
PRAESENS IMPERFECTUM FUTURUM PERFECTUM
feram ferrem laturus-a-um sim tulerim
feras ferres sis tuleris
ferat ferret sit tuleris
feramus ferremus laturi-ae-a simus tulerimus
feratis ferretis sitis tuleritis
ferant ferrent sint tulerint
IMPERATIVUS
PLUSQUAMPERFECTUM PRAESENS FUTURUM
tulissem - -
tulisses fer ferto
tulisset - ferto
tulissemus - -
tulissetis ferte fertote
tulissent - ferunto
ΠΑΘΗΤΙΚΗ ΦΩΝΗ
INDICATIVUS
PRAESENS IMPERFECTUM FUTURUM PERFECTUM
feror ferebar ferar latus-a-um sum
ferris-ferre ferebaris (-re) fereris (-re) es
fertur ferebatur feretur est
ferimur ferebamur feremur lati-ae-a sumus
ferimini ferebamini feremini estis
feruntur ferebantur ferentur sunt
PLUSQUAMPERFECTUM FUTURUM EXACTUM INFINITIVUS
latus-a-um eram latus-a-um ero ferri
eras eris latum iri
erat erit latum-am-um esse
lati-ae-a eramus lati-ae-a erimus latum-am-um fore
eratis eritis PARTICIPIUM
erant erint latus-a-um
CONIUCTIVUS
PRAESENS IMPERFECTUM FUTURUM PERFECTUM
ferar ferrer - latus-a-um sim
feraris (-re) ferreris (-re) - sis
feratur ferretur - sit
feramur ferremur - lati-ae-a simus
feramini ferremini - sitis
ferantur ferrentur - sint
IMPERATIVUS
PLUSQUAMPERFECTUM PRAESENS FUTURUM
latus-a-um essem - -
esses ferre fertor
esset - fertor
lati-ae-a essemus - -
essetis ferimini -
essent - feruntor