ΙΙΙ. Οι οπτικές της Γλώσσας
Παρατηρούμε ότι οι άνθρωποι ανάλογα με τα βιώματά τους, τις εμπειρίες τους αξιολογούν και νοηματοδοτούν διαφορετικά τις ίδιες καταστάσεις. Για το λόγο αυτό πολλές φορές όταν μεταδίδεται ή γίνεται προσπάθεια αποκωδικοποίησης του ίδιου μηνύματος, γίνεται χρήση διαφορετικών λέξεων και διαφορετικού ύφους.
Πιο συγκεκριμένα,
α) όταν διαφορετικοί πομποί μεταδίδουν το ίδιο μήνυμα μπορεί να χρησιμοποιούν διαφορετικές λέξεις ανάλογα με το μορφωτικό τους επίπεδο, τον συνομιλητή τους και γενικά τα βιώματά τους.
β) μπορεί ο πομπός να είναι ο ίδιος, το μήνυμα το ίδιο αλλά οι περιστάσεις να είναι διαφορετικές
γ) μπορεί ο πομπός να είναι ο ίδιος και το μήνυμα το ίδιο αλλά οι δέκτες διαφορετικοί και γι αυτό το μήνυμα αποδίδεται διαφορετικά.
Πιο συγκεκριμένα,
α) όταν διαφορετικοί πομποί μεταδίδουν το ίδιο μήνυμα μπορεί να χρησιμοποιούν διαφορετικές λέξεις ανάλογα με το μορφωτικό τους επίπεδο, τον συνομιλητή τους και γενικά τα βιώματά τους.
β) μπορεί ο πομπός να είναι ο ίδιος, το μήνυμα το ίδιο αλλά οι περιστάσεις να είναι διαφορετικές
γ) μπορεί ο πομπός να είναι ο ίδιος και το μήνυμα το ίδιο αλλά οι δέκτες διαφορετικοί και γι αυτό το μήνυμα αποδίδεται διαφορετικά.
ΙV. H δημιουργικότητα της Γλώσσας
Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν γραμματικοί, συντακτικοί κανόνες σε κάθε γλώσσα, οι οποίοι ρυθμίζουν τη λειτουργία της και συντελούν στην παραγωγικότητά της, ωστόσο υπάρχουν περιπτώσεις κατά τις οποίες ο πομπός μπορεί να παρεκκλίνει αυτών των κανόνων.
Έτσι, η γλώσσα μας φαίνεται να έχει δύο βασικές λειτουργίες:
Έτσι, η γλώσσα μας φαίνεται να έχει δύο βασικές λειτουργίες:
- Αναφορική λειτουργία: αναφέρεται στον πραγματικό κόσμο και στον τρόπο που τον αντιλαμβανόμαστε. Πιο συγκεκριμένα, ο πομπός χρησιμοποιεί τη γλώσσα για να μεταδώσει μια πληροφορία όπως την αντιλαμβάνεται υπακούοντας σε κανόνες της λογικής και σύμφωνα με τους γραμματικοσυντακτικούς κανόνες.
- Ποιητική λειτουργία: αυτό που ενδιαφέρει τον πομπό εδώ είναι το ύφος μετάδοσης του μηνύματος: πιο συγκεκριμένα η προσοχή δεν στρέφεται στο περιεχόμενο του μηνύματος αλλά στον τρόπο έκφρασής του και ενίοτε και στα συναισθήματα που προκαλεί ή αποσκοπεί να προκαλέσει. Επομένως, εδώ η γλώσσα λειτουργεί με συγκινησιακό τρόπο.